marginalis
See also: marginális
Latin
Etymology
From margō, marginis (“margin”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mar.ɡɪˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mar.d͡ʒiˈnaː.lis]
Adjective
marginālis (neuter margināle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | marginālis | margināle | marginālēs | marginālia | |
genitive | marginālis | marginālium | |||
dative | marginālī | marginālibus | |||
accusative | marginālem | margināle | marginālēs marginālīs |
marginālia | |
ablative | marginālī | marginālibus | |||
vocative | marginālis | margināle | marginālēs | marginālia |
References
- marginalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- marginalis in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016