margrafiat
Romanian
Etymology
Borrowed from French margraviat.
Noun
margrafiat n (plural margrafiate)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | margrafiat | margrafiatul | margrafiate | margrafiatele | |
| genitive-dative | margrafiat | margrafiatului | margrafiate | margrafiatelor | |
| vocative | margrafiatule | margrafiatelor | |||