marmoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of marmorō (“cover with marble”).
Participle
marmorātus (feminine marmorāta, neuter marmorātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | marmorātus | marmorāta | marmorātum | marmorātī | marmorātae | marmorāta | |
| genitive | marmorātī | marmorātae | marmorātī | marmorātōrum | marmorātārum | marmorātōrum | |
| dative | marmorātō | marmorātae | marmorātō | marmorātīs | |||
| accusative | marmorātum | marmorātam | marmorātum | marmorātōs | marmorātās | marmorāta | |
| ablative | marmorātō | marmorātā | marmorātō | marmorātīs | |||
| vocative | marmorāte | marmorāta | marmorātum | marmorātī | marmorātae | marmorāta | |