marmorin
Old Dutch
Etymology
From *marmor (“marmer”) + -īn.
Adjective
marmorīn
- made of marmer
Inflection
Declension of marmorīn (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | marmorīn | marmorīn | marmorīn | marmorīna, marmorīne | ||
| accusative | marmorīnan, marmorīnen | marmorīna | marmorīn | marmorīna, marmorīne | ||
| genitive | marmorīnes | marmorīnero | marmorīnes | marmorīnero | ||
| dative | marmorīnin, marmorīnemo | marmorīnero | marmorīnin, marmorīnemo | marmorīnon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | marmorīno | marmorīna | marmorīna | marmorīnon | ||
| accusative | marmorīnon | marmorīnon | marmorīna | marmorīnon | ||
| genitive | marmorīnin | marmorīnon | marmorīnin | marmorīnono | ||
| dative | marmorīnin | marmorīnon | marmorīnin | marmorīnon | ||
Descendants
- Middle Dutch: marmerijn, marberijn
- Dutch: marmeren
References
- “marmorīn”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012