martigena
Latin
Etymology
From Mārs (“Mars (god)”) + -gena (“born from”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [maːrˈtɪ.ɡɛ.na]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [marˈt̪iː.d͡ʒe.na]
Adjective
mārtigena (genitive mārtigenae); first-declension adjective (masculine and neuter forms identical to feminine forms)
- (poetic) child of Mars (the god of war), begotten by Mars
- c. 83 CE – 96 CE, Silius Italicus, Punica 12.582:
- Neu populi vos Martigenae tardarit origo: / intratam Senonum capietis milibus urbem / assuetamque capi.
- (please add an English translation of this quotation)
- Neu populi vos Martigenae tardarit origo: / intratam Senonum capietis milibus urbem / assuetamque capi.
- c. 83 CE – 96 CE, Silius Italicus, Punica 13.811:
- Vis et Martigenae thalamos spectare Quirini?
- (please add an English translation of this quotation)
- Vis et Martigenae thalamos spectare Quirini?
- c. 83 CE – 96 CE, Silius Italicus, Punica 16.532:
- nec, quos culpa tulit, quos crimine noxia vita, / sed virtus animusque ferox ad laudis amorem, / hi crevere pares ferro; spectacula digna / Martigena vulgo suetique laboris imago.
- (please add an English translation of this quotation)
- nec, quos culpa tulit, quos crimine noxia vita, / sed virtus animusque ferox ad laudis amorem, / hi crevere pares ferro; spectacula digna / Martigena vulgo suetique laboris imago.
Declension
First-declension adjective (masculine and neuter forms identical to feminine forms).
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | mārtigena | mārtigenae | mārtigena | ||
| genitive | mārtigenae | mārtigenārum | |||
| dative | mārtigenae | mārtigenīs | |||
| accusative | mārtigenam | mārtigena | mārtigenās | mārtigena | |
| ablative | mārtigenā | mārtigenīs | |||
| vocative | mārtigena | mārtigenae | mārtigena | ||