martilon
Old Dutch
Etymology
Verb
martilon
- to torture
Inflection
Conjugation of martilon (weak class 2)
| infinitive | martilon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | martilo, martilon | martiloda |
| 2nd person singular | martilos | martilodos |
| 3rd person singular | martilot | martiloda |
| 1st person plural | martilon | martilodon |
| 2nd person plural | martilot | martilodot |
| 3rd person plural | martilont | martilodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | martile | martilodi |
| 2nd person singular | martilis | martilodis |
| 3rd person singular | martile | martilodi |
| 1st person plural | martilin | martilodin |
| 2nd person plural | martilit | martilodit |
| 3rd person plural | martilin | martilodin |
| imperative | present | |
| singular | martilo | |
| plural | martilot | |
| participle | present | past |
| martilondi | martilot, gimartilot | |
Descendants
- Middle Dutch: martelen
Further reading
- “martilon”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012