materiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of māterior.
Participle
māteriātus (feminine māteriāta, neuter māteriātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | māteriātus | māteriāta | māteriātum | māteriātī | māteriātae | māteriāta | |
| genitive | māteriātī | māteriātae | māteriātī | māteriātōrum | māteriātārum | māteriātōrum | |
| dative | māteriātō | māteriātae | māteriātō | māteriātīs | |||
| accusative | māteriātum | māteriātam | māteriātum | māteriātōs | māteriātās | māteriāta | |
| ablative | māteriātō | māteriātā | māteriātō | māteriātīs | |||
| vocative | māteriāte | māteriāta | māteriātum | māteriātī | māteriātae | māteriāta | |
References
- “materiatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "materiatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)