mearcland
Old English
Etymology
From mearc (“boundary, limit”) + land (“land”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmæ͜ɑrkˌlɑnd/, [ˈmæ͜ɑrˠkˌlɑnd]
Noun
mearcland n
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mearcland | mearcland |
| accusative | mearcland | mearcland |
| genitive | mearclandes | mearclanda |
| dative | mearclande | mearclandum |