mecbur etmek

Crimean Tatar

Other scripts
Cyrillic меджбур этмек
Roman

Etymology

Compound of mecbur (“forced”) +‎ etmek (“do”).

Verb

mecbur etmek

  1. to force

Conjugation

Conjugation of mecbur etmek (Northern)
infinitive mecbur etmek non-future participle mecbur etken
gerund mecbur etme future participle mecbur etecek
repeated gerund1) mecbur ete way of doing mecbur etip
temporal gerund mecbur etyatırğanda
singular plural
first second third first second third
indicative present simple mecbur etirmen mecbur etirsiñ mecbur etir mecbur etirmiz mecbur etirsiz mecbur etirler
continuous mecbur etem mecbur etesiñ mecbur ete mecbur etemiz mecbur etesiñiz mecbur eteler
perfect mecbur etgemen mecbur etgesiñ mecbur etgen mecbur etgemiz mecbur etgesiz mecbur etgenler
past simple mecbur ettim mecbur ettiñ mecbur etti mecbur ettik mecbur ettiñiz mecbur ettiler
continuous mecbur etedim mecbur etediñ mecbur etedi mecbur etedik mecbur etediñiz mecbur etediler
future mecbur etecekmen mecbur eteceksiñ mecbur etecek mecbur etecekmiz mecbur eteceksiñiz mecbur etecekler
conditional mecbur etsem mecbur etseñ mecbur etse mecbur etsek mecbur etseñiz mecbur etseler
optative mecbur eteyim mecbur etesiñ mecbur ete mecbur eteyik mecbur etesiz mecbur eteler
imperative – mecbur et – – mecbur etin –

1)Only used for repeatings of a verb.

  • mecbur etüv (“compulsion”)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.