meditatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of meditor.
Participle
meditātus (feminine meditāta, neuter meditātum); first/second-declension participle
- meditating, having meditated
- (in the passive voice)
- exercised, practiced
- meditated, thought upon, weighed
- c. 58–57 BCE, Cicero, De Haruspicum Responso:
- Nihil feci iratus, nihil impotenti animo, nihil non diu consideratum et multo ante meditatum.
- Nothing that I did was done in anger or upon uncontrolled impulse; there was nothing that I had not long pondered and rehearsed some considerable time before.
- intentional, premeditated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | meditātus | meditāta | meditātum | meditātī | meditātae | meditāta | |
| genitive | meditātī | meditātae | meditātī | meditātōrum | meditātārum | meditātōrum | |
| dative | meditātō | meditātae | meditātō | meditātīs | |||
| accusative | meditātum | meditātam | meditātum | meditātōs | meditātās | meditāta | |
| ablative | meditātō | meditātā | meditātō | meditātīs | |||
| vocative | meditāte | meditāta | meditātum | meditātī | meditātae | meditāta | |
References
- “meditatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “meditatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- meditatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a prepared speech: oratio meditata (Plin. 26. 3. 7)
- a prepared speech: oratio meditata (Plin. 26. 3. 7)