meebewegen

Dutch

Etymology

From mee (“along”) +‎ bewegen (“move”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmeː.bəˌʋeː.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: mee‧be‧we‧gen

Verb

meebewegen

  1. to move along with someone
  2. to follow one's opinion

Conjugation

Conjugation of meebewegen (strong class 4, prefixed, separable)
infinitive meebewegen
past singular bewoog mee
past participle meebewogen
infinitive meebewegen
gerund meebewegen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular beweeg mee bewoog mee meebeweeg meebewoog
2nd person sing. (jij) beweegt mee, beweeg mee2 bewoog mee meebeweegt meebewoog
2nd person sing. (u) beweegt mee bewoog mee meebeweegt meebewoog
2nd person sing. (gij) beweegt mee bewoogt mee meebeweegt meebewoogt
3rd person singular beweegt mee bewoog mee meebeweegt meebewoog
plural bewegen mee bewogen mee meebewegen meebewogen
subjunctive sing.1 bewege mee bewoge mee meebewege meebewoge
subjunctive plur.1 bewegen mee bewogen mee meebewegen meebewogen
imperative sing. beweeg mee
imperative plur.1 beweegt mee
participles meebewegend meebewogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.