memorandus
Latin
Etymology
Future passive participle of memorō.
Participle
memorandus (feminine memoranda, neuter memorandum); first/second-declension participle
- which is to be reminded
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | memorandus | memoranda | memorandum | memorandī | memorandae | memoranda | |
| genitive | memorandī | memorandae | memorandī | memorandōrum | memorandārum | memorandōrum | |
| dative | memorandō | memorandae | memorandō | memorandīs | |||
| accusative | memorandum | memorandam | memorandum | memorandōs | memorandās | memoranda | |
| ablative | memorandō | memorandā | memorandō | memorandīs | |||
| vocative | memorande | memoranda | memorandum | memorandī | memorandae | memoranda | |
Descendants
- English: memorandum
- French: mémorandum
- Italian: memorandum
- Portuguese: memorando
- Spanish: memorando
References
- “memorandus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “memorandus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- memorandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.