menő
See also: Appendix:Variations of "meno"
Hungarian
Etymology
From megy (“to go”) + -ő (present-participle suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmɛnøː]
- Hyphenation: me‧nő
- Rhymes: -nøː
Participle
menő
- present participle of megy
Derived terms
Expressions
Adjective
menő (comparative menőbb, superlative legmenőbb)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | menő | menők menőek |
| accusative | menőt | menőket menőeket |
| dative | menőnek | menőknek menőeknek |
| instrumental | menővel | menőkkel menőekkel |
| causal-final | menőért | menőkért menőekért |
| translative | menővé | menőkké menőekké |
| terminative | menőig | menőkig menőekig |
| essive-formal | menőként | menőkként menőekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | menőben | menőkben menőekben |
| superessive | menőn | menőkön menőeken |
| adessive | menőnél | menőknél menőeknél |
| illative | menőbe | menőkbe menőekbe |
| sublative | menőre | menőkre menőekre |
| allative | menőhöz | menőkhöz menőekhez |
| elative | menőből | menőkből menőekből |
| delative | menőről | menőkről menőekről |
| ablative | menőtől | menőktől menőektől |
| non-attributive possessive – singular |
menőé | menőké menőeké |
| non-attributive possessive – plural |
menőéi | menőkéi menőekéi |
Further reading
- menő in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.