mendaciosus
Latin
Etymology
From mendācium (“a lie”) + -ōsus (“full of”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛn.daː.kiˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [men̪.d̪a.t͡ʃiˈɔː.s̬us]
Adjective
mendāciōsus (feminine mendāciōsa, neuter mendāciōsum); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin) deceitful, lying, untruthful
- Synonym: mendāx
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mendāciōsus | mendāciōsa | mendāciōsum | mendāciōsī | mendāciōsae | mendāciōsa | |
| genitive | mendāciōsī | mendāciōsae | mendāciōsī | mendāciōsōrum | mendāciōsārum | mendāciōsōrum | |
| dative | mendāciōsō | mendāciōsae | mendāciōsō | mendāciōsīs | |||
| accusative | mendāciōsum | mendāciōsam | mendāciōsum | mendāciōsōs | mendāciōsās | mendāciōsa | |
| ablative | mendāciōsō | mendāciōsā | mendāciōsō | mendāciōsīs | |||
| vocative | mendāciōse | mendāciōsa | mendāciōsum | mendāciōsī | mendāciōsae | mendāciōsa | |
Descendants
- → English: mendacious
- → Middle French: mendacieux
References
- mendaciosus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
- Peter Stotz (1996) Handbuch zur lateinischen Sprache des Mittelalters, Munich: C.H.Beck, page 345. The footnote reveals that the word was used in the Chronicon Salernitanum