menich

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *manag, *menig, from Proto-West Germanic *manag.

Determiner

mēnich

  1. many, many a
  2. various

Inflection

singular plural
masculine feminine neuter
nominative mēnich mēnigge mēnich mēnigge
accusative mēniggen mēnigge mēnich mēnigge
genitive mēnichs mēnigger mēnichs mēnigger
dative mēniggen mēnigger mēniggen mēniggen

Descendants

  • Dutch: menig

Further reading

  • menich”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “menich”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN