meningeus
Latin
Etymology
From mēninga (“membrane covering the brain”) + -eus (adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [meːˈnɪŋ.ɡe.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [meˈnin̠ʲ.d͡ʒe.us]
Adjective
mēningeus (feminine mēningea, neuter mēningeum); first/second-declension adjective (New Latin)
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mēningeus | mēningea | mēningeum | mēningeī | mēningeae | mēningea | |
| genitive | mēningeī | mēningeae | mēningeī | mēningeōrum | mēningeārum | mēningeōrum | |
| dative | mēningeō | mēningeae | mēningeō | mēningeīs | |||
| accusative | mēningeum | mēningeam | mēningeum | mēningeōs | mēningeās | mēningea | |
| ablative | mēningeō | mēningeā | mēningeō | mēningeīs | |||
| vocative | mēningee | mēningea | mēningeum | mēningeī | mēningeae | mēningea | |
Descendants
- ⇒ English: meningeal