mercatorius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛr.kaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mer.kaˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
mercātōrius (feminine mercātōria, neuter mercātōrium); first/second-declension adjective
- (pre-Classical, relational) merchant, mercantile
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | mercātōrius | mercātōria | mercātōrium | mercātōriī | mercātōriae | mercātōria | |
genitive | mercātōriī | mercātōriae | mercātōriī | mercātōriōrum | mercātōriārum | mercātōriōrum | |
dative | mercātōriō | mercātōriae | mercātōriō | mercātōriīs | |||
accusative | mercātōrium | mercātōriam | mercātōrium | mercātōriōs | mercātōriās | mercātōria | |
ablative | mercātōriō | mercātōriā | mercātōriō | mercātōriīs | |||
vocative | mercātōrie | mercātōria | mercātōrium | mercātōriī | mercātōriae | mercātōria |
References
- “mercatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mercatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.