Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish مرحوم (merhum), from Arabic مَرْحُوم (marḥūm).
Pronunciation
- IPA(key): /meɾˈhum/, [mæɾˈhum]
- Hyphenation: mer‧hum
Noun
merhum (definite accusative merhumu, plural merhumlar)
- deceased person, especially a Muslim man
Declension
Declension of merhum
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
merhum
|
merhumlar
|
| definite accusative
|
merhumu
|
merhumları
|
| dative
|
merhuma
|
merhumlara
|
| locative
|
merhumda
|
merhumlarda
|
| ablative
|
merhumdan
|
merhumlardan
|
| genitive
|
merhumun
|
merhumların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumum
|
merhumlarım
|
| 2nd singular
|
merhumun
|
merhumların
|
| 3rd singular
|
merhumu
|
merhumları
|
| 1st plural
|
merhumumuz
|
merhumlarımız
|
| 2nd plural
|
merhumunuz
|
merhumlarınız
|
| 3rd plural
|
merhumları
|
merhumları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumumu
|
merhumlarımı
|
| 2nd singular
|
merhumunu
|
merhumlarını
|
| 3rd singular
|
merhumunu
|
merhumlarını
|
| 1st plural
|
merhumumuzu
|
merhumlarımızı
|
| 2nd plural
|
merhumunuzu
|
merhumlarınızı
|
| 3rd plural
|
merhumlarını
|
merhumlarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumuma
|
merhumlarıma
|
| 2nd singular
|
merhumuna
|
merhumlarına
|
| 3rd singular
|
merhumuna
|
merhumlarına
|
| 1st plural
|
merhumumuza
|
merhumlarımıza
|
| 2nd plural
|
merhumunuza
|
merhumlarınıza
|
| 3rd plural
|
merhumlarına
|
merhumlarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumumda
|
merhumlarımda
|
| 2nd singular
|
merhumunda
|
merhumlarında
|
| 3rd singular
|
merhumunda
|
merhumlarında
|
| 1st plural
|
merhumumuzda
|
merhumlarımızda
|
| 2nd plural
|
merhumunuzda
|
merhumlarınızda
|
| 3rd plural
|
merhumlarında
|
merhumlarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumumdan
|
merhumlarımdan
|
| 2nd singular
|
merhumundan
|
merhumlarından
|
| 3rd singular
|
merhumundan
|
merhumlarından
|
| 1st plural
|
merhumumuzdan
|
merhumlarımızdan
|
| 2nd plural
|
merhumunuzdan
|
merhumlarınızdan
|
| 3rd plural
|
merhumlarından
|
merhumlarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumumun
|
merhumlarımın
|
| 2nd singular
|
merhumunun
|
merhumlarının
|
| 3rd singular
|
merhumunun
|
merhumlarının
|
| 1st plural
|
merhumumuzun
|
merhumlarımızın
|
| 2nd plural
|
merhumunuzun
|
merhumlarınızın
|
| 3rd plural
|
merhumlarının
|
merhumlarının
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
merhumum
|
merhumlarım
|
| 2nd singular
|
merhumsun
|
merhumlarsın
|
| 3rd singular
|
merhum
merhumdur
|
merhumlar
merhumlardır
|
| 1st plural
|
merhumuz
|
merhumlarız
|
| 2nd plural
|
merhumsunuz
|
merhumlarsınız
|
| 3rd plural
|
merhumlar
|
merhumlardır
|
|
Synonyms
Derived terms
Further reading
- “merhum”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
Turkmen
Etymology
From Arabic مَرْحُوم (marḥūm).
Pronunciation
- IPA(key): /meɾˈhuːm/
- Hyphenation: mer‧hum
Adjective
merhum (comparative ?, superlative iň merhum)
- deceased, late
Further reading