meridianus
Latin
Etymology
From merīdiēs (“midday”) + -ānus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛ.riː.diˈaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [me.ri.d̪iˈaː.nus]
Adjective
merīdiānus (feminine merīdiāna, neuter merīdiānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | merīdiānus | merīdiāna | merīdiānum | merīdiānī | merīdiānae | merīdiāna | |
genitive | merīdiānī | merīdiānae | merīdiānī | merīdiānōrum | merīdiānārum | merīdiānōrum | |
dative | merīdiānō | merīdiānae | merīdiānō | merīdiānīs | |||
accusative | merīdiānum | merīdiānam | merīdiānum | merīdiānōs | merīdiānās | merīdiāna | |
ablative | merīdiānō | merīdiānā | merīdiānō | merīdiānīs | |||
vocative | merīdiāne | merīdiāna | merīdiānum | merīdiānī | merīdiānae | merīdiāna |
Derived terms
- Carolīna Merīdiāna
- Corea Merīdiāna
Descendants
References
- “meridianus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “meridianus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- meridianus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- morning, noon, evening, night: tempus matutīnum, meridianum, vespertinum, nocturnum
- morning, noon, evening, night: tempus matutīnum, meridianum, vespertinum, nocturnum