merulentus
Latin
Etymology
From merum (“wine unmixed with water”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛ.rʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [me.ruˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
merulentus (feminine merulenta, neuter merulentum); first/second-declension adjective
- (post-classical) drunken, intoxicated
- Synonyms: see Thesaurus:ebrius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | merulentus | merulenta | merulentum | merulentī | merulentae | merulenta | |
| genitive | merulentī | merulentae | merulentī | merulentōrum | merulentārum | merulentōrum | |
| dative | merulentō | merulentae | merulentō | merulentīs | |||
| accusative | merulentum | merulentam | merulentum | merulentōs | merulentās | merulenta | |
| ablative | merulentō | merulentā | merulentō | merulentīs | |||
| vocative | merulente | merulenta | merulentum | merulentī | merulentae | merulenta | |
References
- “merulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- merulentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.