meschita
Latin
Etymology
Borrowed from Arabic مَسْجِد (masjid).
Pronunciation
- (Germany) IPA(key): /mɛ.ˈʃɪ.tʰa/ (at time of borrowing)
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mesˈkiː.t̪a]
Noun
meschita f (genitive meschitae); first declension
- (Medieval Latin) mosque
- 1591, Leunclavius, Historiae Musulmanae Turcorum, de monumentis ipsorum exscriptae, libri XVIII[1], column 195:
- Condidit secundum haec Urchan Nicaeae magnam quamdam meschitam sive templum, in quo sui die Veneris hebdomadarium, Muhametano ritu, festum celebrarent.
- Accordingly Orhan built a certain great mosque or temple in Nicaea, in which his people were to celebrate a weekly feast on Friday in the Mohammedan rite.
Declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | meschita | meschitae |
genitive | meschitae | meschitārum |
dative | meschitae | meschitīs |
accusative | meschitam | meschitās |
ablative | meschitā | meschitīs |
vocative | meschita | meschitae |
Descendants
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “meschita”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill