mianraigh
Irish
Etymology 1
From mianra (“mineral”, noun) + -igh.
Verb
mianraigh (present analytic mianraíonn, future analytic mianróidh, verbal noun mianrú, past participle mianraithe)
- (transitive) to mineralize
Conjugation
conjugation of mianraigh (second conjugation)
| verbal noun | mianrú | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | mianraithe | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | mianraím | mianraíonn tú; mianraír† |
mianraíonn sé, sí | mianraímid; mianraíonn muid |
mianraíonn sibh | mianraíonn siad; mianraíd† |
a mhianraíonn; a mhianraíos / a mianraíonn* |
mianraítear |
| past | mhianraigh mé; mhianraíos | mhianraigh tú; mhianraís | mhianraigh sé, sí | mhianraíomar; mhianraigh muid | mhianraigh sibh; mhianraíobhair | mhianraigh siad; mhianraíodar | a mhianraigh / ar mhianraigh* |
mianraíodh |
| past habitual | mhianraínn / mianraínn‡‡ | mhianraíteá / mianraíteᇇ | mhianraíodh sé, sí / mianraíodh sé, s퇇 | mhianraímis; mhianraíodh muid / mianraímis‡‡; mianraíodh muid‡‡ | mhianraíodh sibh / mianraíodh sibh‡‡ | mhianraídís; mhianraíodh siad / mianraídís‡‡; mianraíodh siad‡‡ | a mhianraíodh / a mianraíodh* |
mhianraítí / mianraít퇇 |
| future | mianróidh mé; mianród; mianróchaidh mé† |
mianróidh tú; mianróir†; mianróchaidh tú† |
mianróidh sé, sí; mianróchaidh sé, sí† |
mianróimid; mianróidh muid; mianróchaimid†; mianróchaidh muid† |
mianróidh sibh; mianróchaidh sibh† |
mianróidh siad; mianróid†; mianróchaidh siad† |
a mhianróidh; a mhianrós; a mhianróchaidh†; a mhianróchas† / a mianróidh*; a mianróchaidh*† |
mianrófar; mianróchar† |
| conditional | mhianróinn; mhianróchainn† / mianróinn‡‡; mianróchainn†‡‡ | mhianrófá; mhianróchthᆠ/ mianrófᇇ; mianróchthᆇ‡ | mhianródh sé, sí; mhianróchadh sé, sí† / mianródh sé, s퇇; mianróchadh sé, s톇‡ | mhianróimis; mhianródh muid; mhianróchaimis†; mhianróchadh muid† / mianróimis‡‡; mianródh muid‡‡; mianróchaimis†‡‡; mianróchadh muid†‡‡ | mhianródh sibh; mhianróchadh sibh† / mianródh sibh‡‡; mianróchadh sibh†‡‡ | mhianróidís; mhianródh siad; mhianróchadh siad† / mianróidís‡‡; mianródh siad‡‡; mianróchadh siad†‡‡ | a mhianródh; a mhianróchadh† / a mianródh*; a mianróchadh*† |
mhianrófaí; mhianróchthaí† / mianrófa퇇; mianróchtha톇‡ |
| subjunctive | ||||||||
| present | go mianraí mé; go mianraíod† |
go mianraí tú; go mianraír† |
go mianraí sé, sí | go mianraímid; go mianraí muid |
go mianraí sibh | go mianraí siad; go mianraíd† |
— | go mianraítear |
| past | dá mianraínn | dá mianraíteá | dá mianraíodh sé, sí | dá mianraímis; dá mianraíodh muid |
dá mianraíodh sibh | dá mianraídís; dá mianraíodh siad |
— | dá mianraítí |
| imperative | ||||||||
| – | mianraím | mianraigh | mianraíodh sé, sí | mianraímis | mianraígí; mianraídh† |
mianraídís | — | mianraítear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
mianraigh
- inflection of mianrach:
- vocative/genitive singular masculine
- (archaic) dative singular feminine
Mutation
| radical | lenition | eclipsis |
|---|---|---|
| mianraigh | mhianraigh | not applicable |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Further reading
- Ó Dónaill, Niall (1977) “mianraigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN