milczący

Polish

Etymology

From milczeć +‎ -ący.

Pronunciation

  • IPA(key): /milˈt͡ʂɔn.t͡sɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡sɘ
  • Syllabification: mil‧czą‧cy

Adjective

milczący (comparative bardziej milczący, superlative najbardziej milczący, derived adverb milcząco)

  1. silent, speechless, mute

Declension

Declension of milczący (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative milczący milcząca milczące milczący milczące
genitive milczącego milczącej milczącego milczących
dative milczącemu milczącej milczącemu milczącym
accusative milczącego milczący milczącą milczące milczących milczące
instrumental milczącym milczącą milczącym milczącymi
locative milczącym milczącej milczącym milczących

Further reading

  • milczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • milczący in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.