minősített
Hungarian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ˈminøːʃiːtɛtː]
- Hyphenation: mi‧nő‧sí‧tett
- Rhymes: -ɛtː
Verb
minősített
- third-person singular indicative past indefinite of minősít
Participle
minősített
- past participle of minősít: rated, classified (in some way or as something)
Adjective
minősített (not comparable)
- qualified (legally or by custom capable of being something specified or implied; limited, modified, or restricted in some respect)
- classified, confidential
- (law) aggravated
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | minősített | minősítettek |
| accusative | minősítettet | minősítetteket |
| dative | minősítettnek | minősítetteknek |
| instrumental | minősítettel | minősítettekkel |
| causal-final | minősítettért | minősítettekért |
| translative | minősítetté | minősítettekké |
| terminative | minősítettig | minősítettekig |
| essive-formal | minősítettként | minősítettekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | minősítettben | minősítettekben |
| superessive | minősítetten | minősítetteken |
| adessive | minősítettnél | minősítetteknél |
| illative | minősítettbe | minősítettekbe |
| sublative | minősítettre | minősítettekre |
| allative | minősítetthez | minősítettekhez |
| elative | minősítettből | minősítettekből |
| delative | minősítettről | minősítettekről |
| ablative | minősítettől | minősítettektől |
| non-attributive possessive – singular |
minősítetté | minősítetteké |
| non-attributive possessive – plural |
minősítettéi | minősítettekéi |
Derived terms
Further reading
- minősített in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.