mingel
Karao
Noun
mingel
Swedish
Etymology
Deverbal from mingla. Attested since 1991.
Pronunciation
- IPA(key): /mɪŋɛl/
Noun
mingel n
- mingling (socializing at an event)
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | mingel | mingels |
| definite | minglet | minglets | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |