ministratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ministrō (“attend, manage”).
Participle
ministrātus (feminine ministrāta, neuter ministrātum); first/second-declension participle
- attended, waited upon, having been waited upon.
- managed, governed, having been taken care of.
- done, executed, having been carried out.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ministrātus | ministrāta | ministrātum | ministrātī | ministrātae | ministrāta | |
| genitive | ministrātī | ministrātae | ministrātī | ministrātōrum | ministrātārum | ministrātōrum | |
| dative | ministrātō | ministrātae | ministrātō | ministrātīs | |||
| accusative | ministrātum | ministrātam | ministrātum | ministrātōs | ministrātās | ministrāta | |
| ablative | ministrātō | ministrātā | ministrātō | ministrātīs | |||
| vocative | ministrāte | ministrāta | ministrātum | ministrātī | ministrātae | ministrāta | |