minsian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *minnisōną (“to make smaller”), from *minniz (“small, less”), from Proto-Indo-European *(e)mey- (“small, little”). Equivalent to min (“small”) + -sian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmin.si.ɑn/
Verb
minsian
Conjugation
Conjugation of minsian (weak, class 2)
| infinitive | minsian | minsienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | minsiġe | minsode |
| second person singular | minsast | minsodest |
| third person singular | minsaþ | minsode |
| plural | minsiaþ | minsodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | minsiġe | minsode |
| plural | minsiġen | minsoden |
| imperative | ||
| singular | minsa | |
| plural | minsiaþ | |
| participle | present | past |
| minsiende | (ġe)minsod | |
Derived terms
- ġeminsian
- minsung
Descendants
- Middle English: minsen
- English: mince