minsvepa
Swedish
Etymology
Verb
minsvepa (present minsveper, preterite minsvepte, supine minsvept, imperative minsvep)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | minsvepa | minsvepas | ||
| supine | minsvept | minsvepts | ||
| imperative | minsvep | — | ||
| imper. plural1 | minsvepen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | minsveper | minsvepte | minsveps, minsvepes | minsveptes |
| ind. plural1 | minsvepa | minsvepte | minsvepas | minsveptes |
| subjunctive2 | minsvepe | minsvepte | minsvepes | minsveptes |
| present participle | minsvepande | |||
| past participle | minsvept | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.