mirabundus
Latin
Etymology
mīror (“be astonished at, marvel at”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [miː.raːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mi.raˈbun̪.d̪us]
Adjective
mīrābundus (feminine mīrābunda, neuter mīrābundum); first/second-declension adjective
- wondering, astonished, full of wonder or astonishment
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mīrābundus | mīrābunda | mīrābundum | mīrābundī | mīrābundae | mīrābunda | |
| genitive | mīrābundī | mīrābundae | mīrābundī | mīrābundōrum | mīrābundārum | mīrābundōrum | |
| dative | mīrābundō | mīrābundae | mīrābundō | mīrābundīs | |||
| accusative | mīrābundum | mīrābundam | mīrābundum | mīrābundōs | mīrābundās | mīrābunda | |
| ablative | mīrābundō | mīrābundā | mīrābundō | mīrābundīs | |||
| vocative | mīrābunde | mīrābunda | mīrābundum | mīrābundī | mīrābundae | mīrābunda | |
References
- “mirabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mirabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mirabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.