misdadig
Dutch
Etymology
From Middle Dutch misdadich, from Old Dutch *misdādig, from Proto-West Germanic *missadādīg, equivalent to misdaad + -ig.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌmɪsˈdaːdəx/
Audio: (file) - Hyphenation: mis‧da‧dig
Adjective
misdadig (comparative misdadiger, superlative misdadigst)
Declension
| Declension of misdadig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | misdadig | |||
| inflected | misdadige | |||
| comparative | misdadiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | misdadig | misdadiger | het misdadigst het misdadigste | |
| indefinite | m./f. sing. | misdadige | misdadigere | misdadigste |
| n. sing. | misdadig | misdadiger | misdadigste | |
| plural | misdadige | misdadigere | misdadigste | |
| definite | misdadige | misdadigere | misdadigste | |
| partitive | misdadigs | misdadigers | — | |