miserans
Latin
Etymology
Present participle of miseror.
Participle
miserāns (genitive miserantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | miserāns | miserantēs | miserantia | ||
| genitive | miserantis | miserantium | |||
| dative | miserantī | miserantibus | |||
| accusative | miserantem | miserāns | miserantēs miserantīs |
miserantia | |
| ablative | miserante miserantī1 |
miserantibus | |||
| vocative | miserāns | miserantēs | miserantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “miserans”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers