miseritus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of misereō.

Participle

miseritus (feminine miserita, neuter miseritum); first/second-declension participle

  1. lamented, deplored
  2. pitied

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative miseritus miserita miseritum miseritī miseritae miserita
genitive miseritī miseritae miseritī miseritōrum miseritārum miseritōrum
dative miseritō miseritae miseritō miseritīs
accusative miseritum miseritam miseritum miseritōs miseritās miserita
ablative miseritō miseritā miseritō miseritīs
vocative miserite miserita miseritum miseritī miseritae miserita

References

  • miseritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • miseritus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • miseritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.