mishealdan
Old English
Etymology
Equivalent to mis- + healdan.
Pronunciation
- IPA(key): /misˈxæ͜ɑl.dɑn/, [misˈhæ͜ɑɫ.dɑn]
Verb
mishealdan
Conjugation
Conjugation of mishealdan (strong, class VII)
| infinitive | mishealdan | mishealdenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | mishealde | mishēold |
| second person singular | mishielst, mishieltst | mishēolde |
| third person singular | mishielt | mishēold |
| plural | mishealdaþ | mishēoldon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | mishealde | mishēolde |
| plural | mishealden | mishēolden |
| imperative | ||
| singular | misheald | |
| plural | mishealdaþ | |
| participle | present | past |
| mishealdende | mishealden | |
Descendants
- English: mishold
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “mis-healdan”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.