missaktning
Swedish
Etymology
missakta + -ning. Cognate of German Missachtung.
Noun
missaktning c
- disdain, contempt
- Synonym: ringaktning
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | missaktning | missaktnings |
| definite | missaktningen | missaktningens | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |