missunna
Swedish
Etymology
miss- + unna. Cognate of Danish misunde, German missgönnen.
Verb
missunna (present missunnar, preterite missunnade, supine missunnat, imperative missunna)
- to begrudge (the success of someone else, not "granting" them their success)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | missunna | missunnas | ||
| supine | missunnat | missunnats | ||
| imperative | missunna | — | ||
| imper. plural1 | missunnen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | missunnar | missunnade | missunnas | missunnades |
| ind. plural1 | missunna | missunnade | missunnas | missunnades |
| subjunctive2 | missunne | missunnade | missunnes | missunnades |
| present participle | missunnande | |||
| past participle | missunnad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.