mistrz

Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech mistř, mistr, místr.[1] Doublet of magister, maestro, majster, and metr.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmistʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -istʂ
  • Syllabification: mistrz
  • Homophone: mizdrz

Noun

mistrz m pers (female equivalent mistrzyni)

  1. master (expert at something)
  2. champion (winner of a competition)

Declension

Declension of mistrz
singular plural
nominative mistrz mistrzowie
genitive mistrza mistrzów
dative mistrzowi mistrzom
accusative mistrza mistrzów
instrumental mistrzem mistrzami
locative mistrzu mistrzach
vocative mistrzu mistrzowie

Derived terms

adjectives
nouns

References

  1. ^ Mieczysław Basaj, Janusz Siatkowski (2006) “mistrz”, in Bohemizmy w języku polskim: Słownik (in Polish), Warsaw: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, →ISBN, page 159

Further reading

  • mistrz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • mistrz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.