mitigar

Catalan

Etymology

Borrowed from Latin mītigāre. First attested in 1391.[1]

Pronunciation

Verb

mitigar (first-person singular present mitigo, first-person singular preterite mitiguí, past participle mitigat)

  1. (transitive) to mitigate

Conjugation

References

  1. ^ mitigar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025

Further reading

Interlingua

Verb

mitigar

  1. to mitigate

Conjugation

    Conjugation of mitigar
infinitive mitigar
participle present perfect
mitigante mitigate
active simple perfect
present mitiga ha mitigate
past mitigava habeva mitigate
future mitigara habera mitigate
conditional mitigarea haberea mitigate
imperative mitiga
passive simple perfect
present es mitigate ha essite mitigate
past esseva mitigate habeva essite mitigate
future essera mitigate habera essite mitigate
conditional esserea mitigate haberea essite mitigate
imperative sia mitigate

Portuguese

Etymology

Learned borrowing from Latin mītigāre (to make ripe), from mītis (ripe, mature) + agō (do, make).

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /mi.t͡ʃiˈɡa(ʁ)/ [mi.t͡ʃiˈɡa(h)]
    • (São Paulo) IPA(key): /mi.t͡ʃiˈɡa(ɾ)/
    • (Rio de Janeiro) IPA(key): /mi.t͡ʃiˈɡa(ʁ)/ [mi.t͡ʃiˈɡa(χ)]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /mi.t͡ʃiˈɡa(ɻ)/
 
  • (Portugal) IPA(key): /mi.tiˈɡaɾ/ [mi.tiˈɣaɾ]
    • (Southern Portugal) IPA(key): /mi.tiˈɡa.ɾi/ [mi.tiˈɣa.ɾi]

Verb

mitigar (first-person singular present mitigo, first-person singular preterite mitiguei, past participle mitigado)

  1. to mitigate

Conjugation

Synonyms

Antonyms

Further reading

Spanish

Etymology

From Latin mītigāre (to make ripe), from mītis (ripe, mature) + agō (do, make).

Pronunciation

  • IPA(key): /mitiˈɡaɾ/ [mi.t̪iˈɣ̞aɾ]
  • Rhymes: -aɾ
  • Syllabification: mi‧ti‧gar

Verb

mitigar (first-person singular present mitigo, first-person singular preterite mitigué, past participle mitigado)

  1. to mitigate, alleviate, allay, assuage, quench
  2. to soothe

Conjugation

Further reading