modcarig
Old English
Alternative forms
Etymology
From mōd (“mind”) + cariġ (“grieving”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmoːd.kɑ.rij/
Adjective
mōdcariġ
- anxious at heart, grieving
- 10th century, The Wanderer[1]:
- Oft him ānhaga · āre gebīdeð,
Metudes miltse, · þēah þe hē mōdċeariġ- A loner oft waits a grace for himself,
Creator's mercy, even if he is sorrowful
- A loner oft waits a grace for himself,
Declension
Declension of mōdcariġ — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | mōdcariġ | mōdcariġ | mōdcariġ |
| Accusative | mōdcariġne | mōdcariġe | mōdcariġ |
| Genitive | mōdcariġes | mōdcariġre | mōdcariġes |
| Dative | mōdcariġum | mōdcariġre | mōdcariġum |
| Instrumental | mōdcariġe | mōdcariġre | mōdcariġe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | mōdcariġe | mōdcariġa, mōdcariġe | mōdcariġ |
| Accusative | mōdcariġe | mōdcariġa, mōdcariġe | mōdcariġ |
| Genitive | mōdcariġra | mōdcariġra | mōdcariġra |
| Dative | mōdcariġum | mōdcariġum | mōdcariġum |
| Instrumental | mōdcariġum | mōdcariġum | mōdcariġum |
Declension of mōdcariġ — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | mōdcariġa | mōdcariġe | mōdcariġe |
| Accusative | mōdcariġan | mōdcariġan | mōdcariġe |
| Genitive | mōdcariġan | mōdcariġan | mōdcariġan |
| Dative | mōdcariġan | mōdcariġan | mōdcariġan |
| Instrumental | mōdcariġan | mōdcariġan | mōdcariġan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | mōdcariġan | mōdcariġan | mōdcariġan |
| Accusative | mōdcariġan | mōdcariġan | mōdcariġan |
| Genitive | mōdcariġra, mōdcariġena | mōdcariġra, mōdcariġena | mōdcariġra, mōdcariġena |
| Dative | mōdcariġum | mōdcariġum | mōdcariġum |
| Instrumental | mōdcariġum | mōdcariġum | mōdcariġum |
Related terms
- cariġ
- cariġlīċe
- earmċeariġ
- hrēowcariġ
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “mōdcariġ”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.