molitus
Latin
Etymology 1
Perfect active participle of mōlior.
Participle
mōlītus (feminine mōlīta, neuter mōlītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mōlītus | mōlīta | mōlītum | mōlītī | mōlītae | mōlīta | |
| genitive | mōlītī | mōlītae | mōlītī | mōlītōrum | mōlītārum | mōlītōrum | |
| dative | mōlītō | mōlītae | mōlītō | mōlītīs | |||
| accusative | mōlītum | mōlītam | mōlītum | mōlītōs | mōlītās | mōlīta | |
| ablative | mōlītō | mōlītā | mōlītō | mōlītīs | |||
| vocative | mōlīte | mōlīta | mōlītum | mōlītī | mōlītae | mōlīta | |
Etymology 2
Perfect passive participle of molō.
Participle
molitus (feminine molita, neuter molitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | molitus | molita | molitum | molitī | molitae | molita | |
| genitive | molitī | molitae | molitī | molitōrum | molitārum | molitōrum | |
| dative | molitō | molitae | molitō | molitīs | |||
| accusative | molitum | molitam | molitum | molitōs | molitās | molita | |
| ablative | molitō | molitā | molitō | molitīs | |||
| vocative | molite | molita | molitum | molitī | molitae | molita | |
Descendants
References
- “molitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “molitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "molitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- molitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.