monachatus
Latin
Etymology
Noun
monachātus m (genitive monachātūs); fourth declension
- (Medieval Latin, Ecclesiastical Latin) the state of being a monk
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | monachātus | monachātūs |
| genitive | monachātūs | monachātuum |
| dative | monachātuī | monachātibus |
| accusative | monachātum | monachātūs |
| ablative | monachātū | monachātibus |
| vocative | monachātus | monachātūs |
References
- monachatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.