monocolus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɔ.nɔˈkoː.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mo.noˈkɔː.lus]
Adjective
monocōlus (feminine monocōla, neuter monocōlum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | monocōlus | monocōla | monocōlum | monocōlī | monocōlae | monocōla | |
| genitive | monocōlī | monocōlae | monocōlī | monocōlōrum | monocōlārum | monocōlōrum | |
| dative | monocōlō | monocōlae | monocōlō | monocōlīs | |||
| accusative | monocōlum | monocōlam | monocōlum | monocōlōs | monocōlās | monocōla | |
| ablative | monocōlō | monocōlā | monocōlō | monocōlīs | |||
| vocative | monocōle | monocōla | monocōlum | monocōlī | monocōlae | monocōla | |
References
- “monocolus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- monocolus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.