mortificatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of mortificō.

Participle

mortificātus (feminine mortificāta, neuter mortificātum); first/second-declension participle

  1. killed, mortified
  2. destroyed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative mortificātus mortificāta mortificātum mortificātī mortificātae mortificāta
genitive mortificātī mortificātae mortificātī mortificātōrum mortificātārum mortificātōrum
dative mortificātō mortificātae mortificātō mortificātīs
accusative mortificātum mortificātam mortificātum mortificātōs mortificātās mortificāta
ablative mortificātō mortificātā mortificātō mortificātīs
vocative mortificāte mortificāta mortificātum mortificātī mortificātae mortificāta