muškarac
Serbo-Croatian
Etymology
From *muškar (“male animal”) + -ac,[1] from mȕškī.
Pronunciation
- IPA(key): /muʃkǎːrat͡s/
- Hyphenation: muš‧ka‧rac
Noun
muškárac m anim (Cyrillic spelling мушка́рац)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | muškárac | muškarci |
| genitive | muškarca | mùškārācā |
| dative | muškarcu | muškarcima |
| accusative | muškarca | muškarce |
| vocative | mȕškārče | muškarci |
| locative | muškarcu | muškarcima |
| instrumental | muškarcem | muškarcima |
References
- ^ Skok, Petar (1972) “muž¹”, in Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika [Etymological Dictionary of the Croatian or Serbian Language] (in Serbo-Croatian), volumes 2 (K – poni¹), Zagreb: JAZU, page 493
Further reading
- Matasović, Ranko (2016) “muškarac”, in Dunja Brozović Rončević, Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), volumes I: A—Nj, Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 645