Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish مخالف (muhâlif), from Arabic مُخَالِف (muḵālif).
Noun
muhalif (definite accusative muhalifi, plural muhalifler)
- dissident, defiant
Declension
Declension of muhalif
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
muhalif
|
muhalifler
|
| definite accusative
|
muhalifi
|
muhalifleri
|
| dative
|
muhalife
|
muhaliflere
|
| locative
|
muhalifte
|
muhaliflerde
|
| ablative
|
muhaliften
|
muhaliflerden
|
| genitive
|
muhalifin
|
muhaliflerin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
muhalifim
|
muhaliflerim
|
| 2nd singular
|
muhalifsin
|
muhaliflersin
|
| 3rd singular
|
muhalif muhaliftir
|
muhalifler muhaliflerdir
|
| 1st plural
|
muhalifiz
|
muhalifleriz
|
| 2nd plural
|
muhalifsiniz
|
muhaliflersiniz
|
| 3rd plural
|
muhalifler
|
muhaliflerdir
|
|
Adjective
muhalif
- (dated) opposite, contrary
- Synonym: aykırı
References
- “muhalif”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu