muista

See also: muistă

Finnish

Etymology 1

Pronoun

muista

  1. elative plural of muu

Etymology 2

Verb

muista

  1. inflection of muistaa:
    1. present active indicative connegative
    2. second-person singular present imperative
    3. second-person singular present active imperative connegative

Anagrams

Romanian

Pronunciation

  • IPA(key): [muˈis.ta]

Noun

muista f

  1. definite nominative/accusative singular of muistă