mulieratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of mulierō (“make womanish”).
Participle
mulierātus (feminine mulierāta, neuter mulierātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mulierātus | mulierāta | mulierātum | mulierātī | mulierātae | mulierāta | |
| genitive | mulierātī | mulierātae | mulierātī | mulierātōrum | mulierātārum | mulierātōrum | |
| dative | mulierātō | mulierātae | mulierātō | mulierātīs | |||
| accusative | mulierātum | mulierātam | mulierātum | mulierātōs | mulierātās | mulierāta | |
| ablative | mulierātō | mulierātā | mulierātō | mulierātīs | |||
| vocative | mulierāte | mulierāta | mulierātum | mulierātī | mulierātae | mulierāta | |