multiformis
Latin
Etymology
From multus (“many”) + -fōrmis (“having the form of”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mʊɫ.tɪˈfoːr.mɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mul̪.t̪iˈfɔr.mis]
Adjective
multifōrmis (neuter multifōrme); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | multifōrmis | multifōrme | multifōrmēs | multifōrmia | |
| genitive | multifōrmis | multifōrmium | |||
| dative | multifōrmī | multifōrmibus | |||
| accusative | multifōrmem | multifōrme | multifōrmēs multifōrmīs |
multifōrmia | |
| ablative | multifōrmī | multifōrmibus | |||
| vocative | multifōrmis | multifōrme | multifōrmēs | multifōrmia | |
Descendants
- Catalan: multiforme
- → English: multiform
- Spanish: multiforme
References
- “multiformis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “multiformis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- multiformis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.