multiplicans
Latin
Etymology
Present active participle of multiplicō (“multiply”)
Participle
multiplicāns (genitive multiplicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | multiplicāns | multiplicantēs | multiplicantia | ||
| genitive | multiplicantis | multiplicantium | |||
| dative | multiplicantī | multiplicantibus | |||
| accusative | multiplicantem | multiplicāns | multiplicantēs multiplicantīs |
multiplicantia | |
| ablative | multiplicante multiplicantī1 |
multiplicantibus | |||
| vocative | multiplicāns | multiplicantēs | multiplicantia | ||
1When used purely as an adjective.