multiplicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of multiplicō (“multiply”).
Participle
multiplicātus (feminine multiplicāta, neuter multiplicātum); first/second-declension participle
- increased, augmented, having been increased.
- (mathematics) multiplied, having been multiplied
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | multiplicātus | multiplicāta | multiplicātum | multiplicātī | multiplicātae | multiplicāta | |
| genitive | multiplicātī | multiplicātae | multiplicātī | multiplicātōrum | multiplicātārum | multiplicātōrum | |
| dative | multiplicātō | multiplicātae | multiplicātō | multiplicātīs | |||
| accusative | multiplicātum | multiplicātam | multiplicātum | multiplicātōs | multiplicātās | multiplicāta | |
| ablative | multiplicātō | multiplicātā | multiplicātō | multiplicātīs | |||
| vocative | multiplicāte | multiplicāta | multiplicātum | multiplicātī | multiplicātae | multiplicāta | |