mundities
Latin
Etymology
mundus (“clean, neat, elegant”) + -itiēs
Noun
munditiēs f (genitive munditiēī); fifth declension
Declension
Fifth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | munditiēs | munditiēs |
| genitive | munditiēī | munditiērum |
| dative | munditiēī | munditiēbus |
| accusative | munditiem | munditiēs |
| ablative | munditiē | munditiēbus |
| vocative | munditiēs | munditiēs |